Better Call Saul Recap S06E06: 'Axe and Grind'

‘We maken allemaal onze keuzes. Die keuzes zetten ons op een pad. Soms lijken die keuzes klein, maar ze zetten je op een pad. Soms denk je dat je van dat pad af kunt, maar uiteindelijk keer je er altijd op terug.’

Was getekend Mike Ehrmantraut, in de voorlaatste aflevering van het vijfde seizoen van Better Call Saul. Het was in zekere zin een typische Mike-speech, een speech die je misschien alweer vergeten was door het verstrijken van de tijd, of omdat je geheugen even niet meewerkte. Maar het is misschien wel een van de meest cruciale momenten in de geschiedenis van Saul, omdat het de kern van de serie uiterst treffend samenvat.

Elk personage in deze serie heeft keuzes gemaakt die ze op een bepaald pad hebben gezet, waar ze in zekere zin nooit meer vanaf kunnen stappen. Het is het pad van Jimmy richting Saul Goodman, het is het pad van Nacho richting het moordcomplot richting Hector, het is het pad van Mike waarop hij' ‘toevallig’ op Gus Fring stuitte, én het is vooral het pad van Kim Wexler richting de duisternis. De zesde aflevering van het slotseizoen van Better Call Saul bood Kim één laatste uitweg van het pad der verdoemenis, door haar talenten in te zetten voor het verbeteren van het rechtssysteem, en de hoogmoedige ‘Howard-missie’ voorgoed op te blazen.

Maar Kim heeft lang geleden al een heel ander pad gekozen, een pad dat - getuige de flashback waarmee deze aflevering opent - al gekozen is in haar kinderjaren. Om indruk te maken op haar moeder, speelt Kim mee in de scam van een arme winkelbediende , die denkt dat Kim oorbellen heeft gestolen. We hebben vaak gedacht dat Jimmy de hoofdverantwoordelijke was voor Kims morele verval, maar in seizoen vijf en zes werd steeds duidelijker dat het vooral Kim was die het pad van slechte keuzes uiteindelijk belangrijker vond dan het verbeteren van het rechtssysteem (en daarmee de wereld).

‘I was gonna let you know about the stopper, it’s pretty sharp’

En dus is het totaal geen verrassing dat Kim aan het eind van deze aflevering uiteindelijk omkeert, om ervoor te zorgen dat ‘D-Day’ alsnog de gewenste afloop krijgt. Jimmy heeft even daarvoor een streep gezet door hun plannen, omdat hun plan mislukt lijkt. Jimmy en Kim wilden doen voorkomen dat de bemiddelende rechter in de Sandpiper-zaak is omgekocht, door beelden van die omkoping in scène te zetten (met hulp van de filmcrew, met een paar van mijn favoriete bijpersonages in dit universum). Hun plan lijkt echter te mislukken als Jimmy toevallig op de échte rechter stuit bij de aankoop van de inmiddels beruchte fles Zafira Añejo (die fles van de stopper die inmiddels symbool staat voor Slippin Jimmy & Kimmy, en in de openingsscène van dit seizoen in de goot rolde). Zijn arm zit in het gips, en dus zijn de gefabriceerde foto’s onbruikbaar. Jimmy zet een streep door een plan, en wil rustig wachten op een volgende kans. Fight another day. Kim ziet dit echter als hun ultieme kans, en stelt: ‘What other day?’

En dat terwijl ze precies op dat moment op de ‘goede’ weg reed, nadat Cliff haar had verteld over een prestigieuze stichting die binnenkort een kantoor gaat openen in New Mexico. Het is Kims ultieme droom, want via die stichting kan ze eindelijk de mensen helpen die ze écht wil helpen. Het probleem is echter dat het niet genoeg is. Kim voelt zich al jaren miskend door Howard (zie bijvoorbeeld de studieschuld en zijn patroniserende gedrag), en ziet het inmiddels als een soort persoonlijke wraakmissie. Van meet af van is duidelijk dat dit Kims project is, en dat Jimmy haar enigszins slaafs volgt - met de grote zak geld van Sandpiper als schat aan het einde van de regenboog.

Jimmy lijkt aan het eind van de aflevering zowaar de verstandigste, maar is niet berekend op een furieuze Kim, die de kans niet wil laten schieten. Het kan niet veel goeds betekenen, zeker niet omdat we afstevenen op de laatste aflevering van de eerste helft van dit slotseizoen. Wat mij echter nog meer zorgen baarde dan het omkeren van Kim, was het visitekaartje van de fameuze stofzuigerwinkel (gerund door wijlen Robert Forster als ‘Ed’, de man die uiteindelijk Saul, Walt én Jesse laat verdwijnen). We weten uit Breaking Bad dat de stofzuigerwinkel Sauls nucleaire optie is in geval van nood, en het kan niet veel goeds betekenen dat Kim blijkbaar óók (bijna) op de hoogte is van het bestaan van de ‘verdwijnservice’. Al heeft dat natuurlijk ook zo z’n voordelen, want ik acht de kans daardoor stukken groter dat Kim uiteindelijk nog ‘gewoon’ in leven is in de Gene-tijdlijn. Maar ik vrees met grote vreze dat Kims carrière sneuvelde op het moment dat ze besloot om te keren. Hoe die carrière precies zal sneuvelen, zien we misschien volgende week al, en anders wellicht in de tweede helft van dit seizoen. Maar gezien de kans aannemelijk is dat we in die tweede helft nog scènes in de Breaking Bad- én de Gene-tijdlijn krijgen, voelt de ontknoping dichterbij dan ooit. Zweten geblazen!

Guten tag!

In Nederland heerst de laatste jaren een soort sluimerende angst over de aanwezigheid van de wolf. Niet zozeer omdat er nu tientallen (menselijke) slachtoffers zijn gevallen, maar vooral door de dreiging. En toegegeven: het moet geen pretje zijn om in een bos te lopen, en ineens een wolf te zien opduiken. Toch is er één ding dat in alle opzichten veel enger is dan een wolf, en dat is Lalo Salamanca die ineens tevoorschijn komt uit de bosjes. Het mannetje van Werner ruikt ook meteen onraad als hij de iets té vrolijke Mexicaan plots ziet opdoemen, en besluit op de vlucht te slaan. Hij redt het tot zijn schuur, en lijkt daar zelfs heel even aan de winnende hand te zijn, wanneer hij Lalo ogenschijnlijk bijna uitschakelt met een bijl. Maar wij zijn als kijker al langer bekend met de superkrachten van Lalo, en weten dat het voor deze groezelige Duitser ongetwijfeld héél slecht gaat aflopen. Het resulteert in dit geval in het (bijna) verliezen van zijn voet, als Lalo toch weer de overhand neemt. Al is onze vrolijke sociopaat dan wel weer zo attent om zijn riem af te staan zodat hij niet doodbloedt.

En zo komt Lalo weer een stapje dichterbij het bewijs dat hij nodig heeft om het kartel in te lichten over het superlab van Gus. Die laatste was de grote afwezige in deze aflevering (met reden, want vertolker Giancarlo Esposito was de regisseur van dienst), maar liet via Tyrus nog wel even weten dat het niet op prijs werd gesteld dat Mike de beveiliging voor zijn deur weghaalde. Er zat, zoals altijd bij Mike, een plan achter, want hij kampte met een personeelstekort, en hij wilde per se beveiligers in de buurt van zijn schoon- en kleindochter houden. Mike durft het zelf al een tijdje niet aan om hen op te zoeken, en kijkt daarom van een afstandje toe hoe ze - tijdens een telefoongesprek - samen naar de sterren kijken. Het was een kleine, maar prachtige scène, waarin Jonathan Banks maar weer eens aantoonde dat hij een van de allerbesten in zijn soort is.

Toch is het wel interessant om te zien hoe die verstandhouding tussen Mike en Gus verbetert, aangezien de twee in Breaking Bad een véél betere relatie hebben dan vooralsnog in Saul. Benieuwd of Mike wellicht een cruciale bijdrage levert aan de uitschakeling van Lalo (als die al gaat plaatsvinden, want wolven zijn soms verdomd lastig te pakken).

En zo gaan we langzaam richting de conclusie van de eerste helft van dit slotseizoen. Ik verwacht volgende week in ieder geval de apotheose van de Howard/Sandpiper-verhaallijn, en misschien ook wel in de verhaallijnen van Lalo en Kim. Dat zou de serie in ieder geval de kans geven om verder op te schuiven in de tijdlijn. Maar ik waag mij verder niet meer aan voorspellingen, want als ik één ding heb geleerd van veertien jaar Bad en Saul, is het wel dat de schrijvers ons altijd minstens tien stappen voor zijn.

Een paar aanvullingen:

*Kim en Jimmy stuiten per toeval op het kaartje van de verdwijnservice als ze op bezoek zijn bij de dierenarts, die in de afgelopen seizoenen vaker opdook als een soort verbinder tussen de boven- en onderwereld van Albuquerque. Een erg goed personage, met een geschiedenis die volgens mij zo rijp zou zijn voor een spin-off. De titel is er al: 'The Vet’s Black Book’ (waarin hij in een soort geheimtaal al zijn dubieuze contacten bewaart. Benieuwd of dat nog gaat terugkomen).

*Ik zeg het vrijwel elke week, maar arme Howard! In de openingsminuten van deze aflevering steekt hij alle tijd en energie in het maken van een perfecte latte voor zijn vrouw (die we voor het eerst zien). Maar omdat ze haast heeft, kijkt ze er niet eens naar om, en flikkert ze de inhoud zo in een reisbeker. De mogelijke ondergang van Howard wordt pijnlijker en pijnlijker.

*Het was tamelijk bizar hoeveel gelijkenissen er qua stem waren tussen Rhea Seehorn en de actrice die Kims moeder speelt. Een DNA-testje zou geen overbodige luxe zijn.

*Mooi dat we nog even zien hoe Francesca óók langzaam gecorrumpeerd raakt door de wereld van Jimmy. Ze heeft Sauls kantoor zeer smaakvol ingericht, maar leert al snel dat clientèle en aankleding niet helemaal lekker op elkaar aansluiten. Foutje bedankt!