Week Watchers #1: Nicolas Cage is eindelijk de man van onze dromen

Vijf min of meer onmisbare kijktips om je week mee door te komen

Rustig is het wel, om deze Substack slechts één keer per jaar te gebruiken voor een volstrekt megalomaan filmlijstje. Maar misschien is het ook wat saai. En omdat mensen (ze bestaan!) mij de laatste maanden geregeld vroegen om een plek waar mijn stukken wat meer gebundeld zijn, in plaats van verspreid over het internet en allerlei kranten en tijdschriften, was één en één al gauw twee.

Kortom: hier zijn we dan, niet met een nieuwsbrief (daar heb ik natuurlijk helemaal geen zin in), maar gewoon, elke week vijf (min of meer) onmisbare kijktips. Dat kunnen nieuwe bioscoopfilms zijn, klassieke óf kersverse films op de streamingdiensten, series, documentaires, maar óók gewoon tv-programma’s. Doe er mee wat je wil, of laat al deze tips volledig links liggen. Hoe dan ook: veel leesplezier!

1. Bodem (NPO Plus)

Weinig dingen zo makkelijk (en saai) als klagen over series en films van eigen bodem. Ik probeer me hier al jaren tegen te verzetten, maar makkelijk is dat niet altijd. Want natúúrlijk wordt er heel veel matige, inwisselbare shit gemaakt in Nederland, met een script dat rammelt aan alle kanten, acterende influencers of schmierende Tatta’s.

Toch gebeuren er ook genoeg toffe dingen, en in dat opzicht kan ik niet anders dan openen met de nieuwe serie Bodem, die uit de koker komt van Promenade-legende Eva Crutzen. De cabaretier kreeg de unieke kans om volledig haar eigen ding te maken: ze regisseert, schrijft, speelt de hoofdrol én verzorgt de muziek. Een serie die uit de koker van één maker komt, is in Nederland nog wat al te vaak een zeldzaamheid, omdat we hier toch wat meer houden van het betere polderen. Maar Bodem laat, wat mij betreft, zien dat het extréém goed loont om een maker de volledige creatieve vrijheid te geven. Voor VPRO Cinema schreef ik een stuk over Bodem, waarin ik uitleg wat de serie zo goed en verfrissend maakt.

2. De Joodse Raad (NPO Plus)

Naast Bodem startte deze week ook een andere voortreffelijke dramaserie van eigen bodem met De Joodse Raad, een vijfdelige dramaserie over de uiterst pijnlijke geschiedenis van de raad die tijdens de Tweede Wereldoorlog meehielp aan de eigen vernietiging. Die geschiedenis is interessant, pijnlijk en fascinerend, al moest ik eerst even over mijn scepsis heenstappen over Nederlandse WO2-producties (waar we bepaald geen tekort aan hebben).

Toch is De Joodse Raad met afstand het beste Nederlandse oorlogsdrama in tijden. De serie komt in het begin een beetje met horten en stoten op gang, maar ontaardt steeds meer in een onmisbare reconstructie van een afschuwelijke geschiedenis. Hoogtepunt van de serie: het magnifieke acteerwerk van Pierre Bokma (als Joodse Raad-voorman David Cohen) en Claire Bender (als Cohens dochter). In dit stuk voor VPRO Cinema licht ik verder toe waarom De Joodse Raad een van de beste series van dit moment is.

3. Dream Scenario (bios)

Nicolas Cage is de man van onze dromen. Dat was hij voor de fijnproever natuurlijk allang, maar die status wordt nog wat verder bevestigd door de geweldige tragikomedie Dream Scenario, die vanaf 14 maart in de bioscopen draait. Cage speelt – behoorlijk ingetogen! – een oersaaie biologieprofessor, die ineens opduikt in allerlei dromen van bekenden én onbekenden. Hij wordt binnen no time een internetfenomeen, maar of hij daar nu echt blij mee moet zijn, is de vraag.

Ik zag Dream Scenario een halfjaar geleden al op het Leids Filmfestival, en kon de film sindsdien nooit meer helemaal loslaten. Wat een fijne, geestige en scherpe tragikomedie, met Cage op de absolute toppen van zijn kunnen. Extra fijn dat de regisseur van de film, de Noor Kristoffer Borgli, óók een verademing bleek om te interviewen. Dat gesprek kun je nu lezen in de Volkskrant.

4. You Hurt My Feelings (VOD)

Nog zo’n fijne tragikomedie met een voortreffelijke hoofdrolspeler. In You Hurt My Feelings speelt Julia Louis-Dreyfus een ambitieuze schrijver die op het punt staat om een nieuw meesterwerk te voltooien. Althans, dat denkt ze zelf, want als ze haar man (de geweldige Tobias Menzies, die je nog wel kent uit The Crown) per toeval afluistert, ontdekt ze dat hij haar werk nogal middelmatig vindt. En dat terwijl hij eerder juist altijd beweerde dat haar werk briljant was.

Het afluisteren legt een klein bommetje onder hun huwelijk, waarbij het in deze fijne tragikomedie vooral de vraag is of radicale eerlijkheid en openheid in een relatie nu wel of niet gewenst is. In mijn recensie voor de Filmkrant lees je meer over You Hurt My Feelings. De film kun je – tegen betaling – onder meer zien via Pathé Thuis en Apple.

5. The Curse (SkyShowtime)

Ik tip ‘m nog maar eens, vooral omdat Emma Stone zondag (toch tamelijk onverwacht, maar niet onverdiend) een Oscar won voor haar hoofdrol in het fenomenale Poor Things. En toch speelde Stone dit jaar een nóg betere rol in het bizarre, briljante en onvergetelijke The Curse, een serie van (en met) Nathan Fielder (The Rehearsal, Nathan for You) en Benny Safdie (Uncut Gems).

De serie is sinds kort in z’n geheel te zien op SkyShowtime, en dat is een mooie aanleiding om dit nog maar eens aan te raden. Negentig procent van jullie gaat The Curse waarschijnlijk verafschuwen, omdat de personages absoluut verschrikkelijk zijn, maar ach: het zijn nu eenmaal mijn kijktips, dus mijn regels.

De bonusronde: bijgedachten en andere bezienswaardigheden

Vooruit, naast de kijktips zal ik hier, in het kader van de betere zelfpromotie, ook nog wat stukken delen die ik schreef in de afgelopen week. Omdat dat soms heel leuk is, en op sommige momenten ook inzichtelijk maakt dat film- en tv-recensenten het óók gewoon loodzwaar hebben.

• Voor de Volkskrant had ik een uitgebreid interview met Matthias Schoenaerts, die de hoofdrol speelt naast Kate Winslet in HBO-serie The Regime. Een heel fijn gesprek, vooral omdat Schoenaerts uitgebreid reflecteert op zijn Hollywood-succes en zijn ‘sterrenstatus’.

• Ook voor de Volkskrant: een rondje filmrecensies. Zo is Future Me (****) een prettig staaltje navelstaren van een millennial, waren Wicked Little Letters (***) en The Promised Land (***) vooral fijn door respectievelijke hoofdrolspelers Jessie Buckley, Olivia Colman en Mads Mikkelsen, en was Buenas Chicas (*1/2) de zoveelste romantische shitfilm van eigen bodem (maar wel tegen een zonnig Spaans decor, dus vandaar een halve ster extra).

• Ik schoof vorige week weer aan bij POM (vroeger bekend als Podcast over Media) om de voorbije tv-maand door te nemen. In deze aflevering ging het onder meer over Ivo Niehe, vastgoedjongens met een eigen realityserie én onvergetelijke regio-tv (iets met een Friese piemelfontein). Luister via Podimo.

Enfin, nog steeds érg veel kijktips en érg veel leesvoer, maar ik hoop dat ik jullie een plezier mee doe. Volgende week vijf nieuwe tips! Tot die tijd: wees voorzichtig met elektrische bakfietsen, droom over Nicolas Cage, en vier de Nederlandse serie!